Gerçekten inanırsak olur mu?

Bazen yaşayamadığımı hissediyorum. 

Ankara'da, uzansan karşı binadaki ile el ele tutuşabileceğin evlerde, ölçülemeyen boyutlardaki hava kirliliği ve otobüslerin içinden bakan bunalmış insan yüzleriyle, zamanının yarısı bile sana ait değilken..

Gerçi, mutlu olmak isteyene her yol mutluluk da.. Yine de bir şeyler eksik kalıyor sanki. 

Dün, bütün akşam Instagram'dan takip ettiğim courtneybabyccino'nun resimleri ile hayallere daldım. 

Bir kadın düşünün. Dört çocuğuyla, koccaman bir evde, sürekli bulutlu bir şehirde yaşıyor. O kadar güzel ve enerjik ki! Belki de mutuluğun kaynağı benim mutsuzluk sebebi olarak sıraladıklarımdır. 

Belki de şu renkli evler yüzündendir.. ya da sarı yağmurluklardan.. ❤

kaynak: http://instagram.com/courtneybabyccino

kaynak: http://instagram.com/courtneybabyccino

Yüzümü ellerime dayadım, 10 sene sonraki "Bektaşlar"ı hayal ediyorum. Harbi hayal ama, "rüyalar gerçek olsa" gibi bir şey. :) Ama.. belki, gerçekten inanırsak olur.. 

Olmaz mı? :)