Etrafında olup bitenleri anladığın "o an" ne benzersizdir.
"Acaba"lardan kurtulamadığın, hep "zannettiğin", olmasını istediğine kendini inandırdığın günler sona ermiştir, tam "o an"da. Artık net görmeye başlamışsındır her şeyi. Anlamaya, idrak etmeye çalışmana gerek kalmaz; kafana dank etmiştir bir kere.
İşte "o an" larda hayatımı iki parça halinde görürüm; rüyada olduğum ve bir daha asla aynı rüyaya dalmayacağım iki parça..
Bir söz ya da bir haber, en sevdiğim kahramanı bir önceki hayatımda bırakıverir. Şok geçiriyorum, içimden alevler yükseliyor gibi gelse de; aslında tam tersine, yüreğimdeki sıcaklığın beni terk etmesidir bu hissettiğim. Hararetle yanan bir ateşin üzerine boşaltılan suyla, dumanlar alelacele küllerden uzaklaşmak ister ya, işte öyle sönmüştür içimdeki ateş de.
Bu hissin adı ne öfke ne de üzüntü; bu ona karşı duyulan ilk soğukluk. Asla eskisi gibi olmayacağının ilk habercisi..
Yukarıdaki satırları seneler önce yazmıştım, nedense aklıma geldi "o an"..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder