ODTÜ-Devrim'e gitmeliymişim o akşam; öyle istedi. Yine ne menem bir sürpriz yapacak diye geçirdim içimden, açıkçası biraz da üşendim:) Üst kapısından girdim ve kocaman bir "Ben.." yazısı gördüm. Ne olabilirdi ki; "Ben, seni seviyorum", "Benim canım sevgilim.." Gerçekten fazla sallamadım. (nasıl ruhsuz bir insanım ben)
Birazcık ilerleyince alev alev yanan yazıyı gördüm:
"BENİMLE EVLENİR MİSİN?"
Sanırım çantamı düşürdüm yere.. Sonra taa aşağılardan sesini duydum; cevap veremedim. Etraftan "hadi ama ne bekliyosun", "sormana gerek var mı", "ne dedi", "evet deee" sesleri.. Bir şeyler söylemek istiyordum tabi, ama sesim çıkmadı ki. Hem daha çok erken değil miydi, nerden çıkmıştı bu evlenme tekflifi yahu.. :/
Ben bu karmaşalardayken geldi, diz çöktü. Sonra yüzük, beyaz güller, o soru..
"Miiyyk" diyebildim, evet anlamında. =)
...
...
Ben böyle zamanlarda salaklaşıyorum sanırım, o gün hiç konuşamadım, sanki durumdan rahatsız gibi, parmağımda yüzük, kucağımda güller, ifadesiz yüzümle kalakaldım. "Rumeysaca" bu demekti ki; şaşkındım, mutluydum.
O mumları toplamadan bırakan sizdiniz demek....
YanıtlaSil