Sevmekten çok nefret etmeyi öğrenmişiz.

Bu toplum ne zaman birleşip tek yürek oldu diye düşünüyorum. 

Aklıma '99 depremi geliyor. Korkunç bir cinayet/kaza haberi aldığımızda aynı nefreti/hüznü hissettiğimiz anlar belki..

Artık 29 Ekim'leri, 23 Nisan'ları bile sayamıyorum "birlik, bütünlük" zamanlarına. 

Sürekli birbirinden nefret eden gruplar halindeyiz, hep "öteki"yiz. Muhafazakarlar, çerkezler, kürtler, doğulular, batılılar, aleviler, dinsizler, cemaatçiler.. Bir solukta aklıma gelenler bunlar. Ama bu liste hiç bitmez.

Bir hükümet gelir başörtüsünü yasaklar, insanların dinini yaşamasına izin vermez. Bir başkası gelir "herkese özgülük" diyerek bu yasağı kaldırır; ama alkolü yasaklar mesela, tasvip etmediği(!) internet sitelerini, filmleri yasaklar. Hatta, "kılık kıyafete karışamazsınız" diye bağıran bu kimseler TV'deki sunucuların giydiklerine, makyajlarına bile müdahale eder. 

Benim yaşım yetmez eskileri hatırlamaya, fakat tarihi biraz bilmek yeterli hep 3'e, 5'e bölündüğümüzü görmek için. Sağcı-solcu ayrımı varmış eskiden ya, arkadaşını kardeşini öldürmüş bu fanatikler davaları için. Üzerinden 30 yıl geçmiş, biz hala birbirimize düşman. Hala gençler, çocuklar ölüyor davalar uğruna.. 

Hiç durup düşünmeyiz, hep öteki suçludur, düşüncesizdir çünkü. Çünkü illa duvara toslamamız gerekiyor birbirimize sarılmak için. Asla akıllanamayacağız. Sevmekten çok nefret etmeyi öğrenmişiz çünkü.